харкун м. разг. Тот, кто часто и много харкает.
харку́н, харкуны́, харкуна́, харкуно́в, харкуну́, харкуна́м, харкуна́, харкуно́в, харкуно́м, харкуна́ми, харкуне́, харкуна́х (Источник: «Полная акцентуированная парадигма по А. А. Зализняку») .... смотреть
Урка Урна Уха Уран Хан Унр Рука Хау Хуан Рнк Ракун Кха Кура Кун Кран Кнур Кнр Кан Арх Арк Анк Акр Хук Крах Накр Нарк Наур Рак Хна Руан Руна Рух Харкун... смотреть
харку'н, харкуны', харкуна', харкуно'в, харкуну', харкуна'м, харкуна', харкуно'в, харкуно'м, харкуна'ми, харкуне', харкуна'х
харку́н, -а́
Начальная форма - Харкун, единственное число, именительный падеж, мужской род, одушевленное
ХАРКУН харкуна, м. (простореч.). Тот, кто часто и много харкает.
ХАРКУН м. разговорное Тот, кто часто и много харкает.
kraukātājs, krēpotājs, spļāvējs